ကဇြာရိုဇာဟ္ႏွင့္ ကဖာရဟ္ရိုဇာဟ္မ်ားအေၾကာင္း
(၁) ရမ္ဇာမ္လျမတ္တြင္ ဖရဇ္အျဖစ္ေစာင့္ထိန္းသင့္သည့္ ရိုဇာဟ္မ်ားကို အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မထားႏုိင္လွ်င္၄င္း၊ (၂) ရက္လသတ္မွတ္ၿပီး ကုိးထားေသာ ရုိဇာဟ္ မ်ားကို သတ္မွန္အခ်ိန္အတြင္း မထားႏုိင္ခဲ့ေသာ္၄င္း၊ (၃) နဖိလ္ရိုဇာကို ေစာင့္ထိန္း ေနၿပီးမွ ဖ်က္လုိက္လွ်င္၄င္း၊ ထုိရိုဇာဟ္မ်ားကို ျပန္လည္ျဖည့္စြက္ရမည္။ ကဇြာျဖည့္ စြက္ျခင္းကို ျမန္ႏုိင္သမွ်ျမန္ေအာင္ ျပဳလုပ္သင့္သည္။ ၄င္းရိုဇာဟ္မ်ားကို ရက္ဆက္၍ ၄င္း၊ ရက္ျခား၍၄င္းျဖည့္စြက္ႏုိင္သည္။
၄င္းကဇြာရိုဇာဟ္မ်ားကို မေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနလွ်င္၄င္း၊ အုိမင္းယင့္ ေယာ္လြန္းေနလွ်င္၄င္း၊ က်န္းမာလာလိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ေတာ့လွ်င္၄င္း၊ ၄င္း တို႔၏ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားက ဖိဒ္ယာေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ဖိဒ္ယာေပးရမည့္ အေျခ အေနသည္ ဂံ်ဳျဖစ္လွ်င္ ၁ ပိသာ ၁ဝ က်ပ္သား မုေယာဆန္ျဖစ္လွ်င္ ၃ ပိသာ ၂၀ က်ပ္သား၊ (သို႔) ၄င္းတို႔၏ တန္ဖိုးႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ေငြကို၄င္း၊ သို႔ ၄င္းတို႔ႏွင့္ တန္ဖုိးညီမွ် ေသာ ဆီ၊ ဆန္၊ ဆား တို႔ကိုလည္းေပးႏုိင္သည္။ အကယ္၍ ရိုဇာဟ္ကဇြာေစာင့္ထိန္း ရန္တာဝန္ရွိသူသည္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားလွ်င္ ၄င္း၏ ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္းမ်ားအေနျဖင့္ ၄င္းအတြက္ ဖိဒ္ယာ ေပးေပးရမည္။
ဖရဇ္ရိုဇာဟ္မ်ားကို တမင္ဖ်က္ပစ္လွ်င္ ကဖာရဟ္ထိုက္၏။ ကဖာရဟ္ေဆာင္ရြက္ နည္းႏွစ္မ်ဳိးရွိ၏။ တစ္မ်ဳိးမွာ ရက္ေပါင္း ၆၀ ဆက္တုိက္ ရိုဇာဟ္ေစာင့္ထိန္းရမည္။ အကယ္၍ ရက္ပ်က္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ အစမွျပန္၍ ထားရမည္ျဖစ္သည္။ အျခားတစ္မ်ဳိးမွာ ဆင္းရဲသား ၆၀ ဦးအား ထမင္း ၂ ႏွပ္ အ၀ ေကၽြး၇မည္။ ထမင္းမေၾကြးႏုိင္ျဖစ္လွ်င္ ဆင္းရဲသားတစ္ဦးအား ဂံ်ဳျဖစ္လွ်င္ ၁ ပိသာ ၁ဝ က်ပ္သား မုေယာဆန္ျဖစ္လွ်င္ ၃ ပိသာ ၂၀ က်ပ္သား (သို႔) ၄င္းတို႔၏ တန္ဖိုးႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ေငြကို၄င္း၊ သို႔ ၄င္းတို႔ႏွင့္ တန္ဖုိးညီမွ် ေသာ ဆီ၊ ဆန္၊ ဆား တို႔ကိုလည္းေပးႏုိင္သည္။ ေပးႏုိင္သည္။ ဆင္းရဲ သားတစ္ဦးတည္းကို ၆၀ ဦးအတြက္ေပးရမည့္ ဂ်ဳံႏွင့္ ၄င္း၏တန္ဖုိးညီေသာ ေငြမ်ား အားလံုးကို တစ္ခ်ိန္တည္း မေပးအပ္ရပါ။ သို႔ေသာ္ ၄င္းဆင္းရဲသားတစ္ဦးကို တစ္ရက္လွ်င္ ထမင္း ၂ နပ္ ရက္ေပါင္း ၆၀ ေကၽြးလွ်င္လည္း ပိုင္ပါသည္။ ဆင္းရဲသား တစ္ဦးကို တစ္ရက္အတြက္ ထုိက္ေသာ ကဖာရဟ္ထက္ ပုိေပးခဲ့လွ်င္လည္း ပိုသမွ် သည္ အက်ဳံးမ၀င္ဘဲ တစ္ရက္အတြက္သာ ကဖာရဟ္ျဖစ္ေပမည္။ ကဖာရဟ္ သတ္ မွတ္ထားသည့္ တန္ဖိုး (သုိ႔) အေလးခ်ိန္ထက္ ေရာ့နည္းကာ ေပးအပ္လွ်င္လည္း ကဖာရဟ္မပိုင္ပါ။ ရမ္ဇာမ္လ၏ ရိုဇာဟ္အခ်ဳိ႕ပ်က္ခဲ့လွ်င္လည္း ကဖာရဟ္တစ္ခုသာ တာ၀န္ရွိပါသည္။
No comments:
Post a Comment