လူသားမ်ားကို ၾကင္နားျခင္း
တမန္ေတာ္ျမတ္ (ဆြ) အမိန္႔ေတာ္လာရွိသည္မွာ-ႀကီးသူမ်ားကို မေလးစားသူႏွင့္ ငယ္သူတို႔ကို ညွာတာေထာက္ထားမႈ မရွိသူသည္ ငါတို႔၏ အသုိင္းအ၀န္းမွ မဟုတ္ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။ (သိရ္မိဇီက်မ္း)။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ႀကီးသူတို႔သည္ မိမိတို႔ထက္ ငယ္ရြယ္ေသာသူတို႔ကို ညွာတာေထာက္ထားရမည္ျဖစ္သလို သူသည္ ငယ္ရြယ္သူတို႔ကို ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း မလုပ္သင့္ ဘဲ အစဥ္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ရမည္။ စကားေျပာလွ်င္လည္း ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မေျပာသင့္ ဘဲ ေနာက္ေျပာင္ျခင္း စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ျခင္းလည္း မျပဳလုပ္သင့္ပါ။ အမွန္စင္စစ္ ႀကီးသူ သည္ ငယ္ရြယ္သူတို႔ကို စိတ္ရွည္ရွည္ထားကာ ဆက္ဆံရမည္ျဖစ္သလို မိမိအေနျဖင့္ စံျပ သဖြယ္ ငယ္ရြယ္သူတို႔ကို လမ္းျပသင့္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ကာ ငယ္ရြယ္သူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ တုိင္လည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္လာႏုိင္ၿပီး လူႀကီးသူမတို႔ကိုလည္း ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံသည့္ အက်င့္ရမည္ျဖစ္သည္။
ထိုနည္းအတုိင္းပင္ ငယ္ရြယ္သူတို႔သည္ မိမိတို႔ထက္ႀကီးေသာ အကိုႏွင့္ အမမ်ားကိုလည္း ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံၾကရမည္။ ငယ္ရြယ္သူသည္ မိမိထက္ထက္ႀကီးေသာသူတို႔ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္သင့္သလို၊ သူတို႔ကို စိတ္တုိေအာင္လည္း မျပဳလုပ္မိ ရန္ သတိျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ ႀကီးသူအကိုအမမ်ားအေနျဖင့္ သူတို႔အလုပ္လုပ္ေနသည့္အခ်ိန္၊ ေက်ာင္းစားမ်ားက်က္မွန္ေနသည့္အခ်ိ္န္တြင္ ညီငယ္မ်ားအေနျဖင့္ တိတ္တစိတ္ေနသင့္ၿပီး သူတို႔အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ မည္သည့္အလုပ္ကိုမွ် မလုပ္မိရန္ သတိျပဳရမည္။
စင္စစ္ ႀကီးသူႏွင့္ ငယ္သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး သတိထားရမည့္အခ်က္သည္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံျခင္း၊ သနားၾကင္နာျခင္း ႏွစ္ဦးလံုး အက်ဳိးရွိသည့္ အလုပ္တို႔ကို အစဥ္ ဂရုစုိက္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။
လူတုိင္းကုိ ၾကင္နာရမည္။ အစၥလာမ္သာသနာ၏ အဆံုးအမမ်ားတြင္ ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္ တုိင္းသည္ အလွဴဒါန တစ္ခုျဖစ္သည္ဟုဆိုပါသည္။ ထိုေကာင္းမႈအတြက္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ သည္ ေကာင္းသည့္ အက်ဳိးဆြ၀ါဗ္ တစ္ခုေပးအပ္မည္ျဖစ္ပါသည္။ တမန္ ေတာ္ျမတ္ (ဆြ) မိန္႔သည္မွာ- ေန႔စဥ္ ေနထြက္ခ်ိန္မွစ၍ မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းအားလံုးကို ေကာင္းသည့္ေနရာမ်ားတြင္ အသံုးျပဳကာ အလွဴဒါနလုပ္ေနသင့္သည္။ ဥပမာ၊ ရန္လို ဘက္ႏွစ္ဦးအၾကား ေျပလည္ေအာင္လုပ္ေပးျခင္း၊ လူတစ္ဦးအား ကူညီပန္႔ပုိးျခင္း၊ ၀န္တင္ ၀န္ခ်ရာတြင္ ကူညီျခင္း၊ ေကာင္းေသာစကားကိုေျပာျခင္း၊ ဆြလာသ္ ၀န္ျပဳရန္ ေျခလွမ္းတုိင္း သည္အလွဴျဖစ္ျခင္း၊ လမ္းခရီးတြင္ ဆူးေညွာင့္ ခလုပ္မ်ားကို ဖယ္ရွားျခင္း စသည့္ လုပ္ရန္တုိ႔ သည္ ေကာင္းမႈအလွဴဒါနမ်ားျဖစ္သည္။ (သိရ္မိဇီက်မ္းႏွင့္ ဘူခါရီက်မ္း)။
အထက္ပါဟဒီးဆ္ေတာ္ကို ေလ့လာျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔သိႏုိင္သည္မွာ မြတ္စ္လင္မ္ဟူသည္ လူတို႔ ကို ကူညီယုိင္းပင္းသူ၊ သနားၾကင္နာသူ ျဖစ္သည္ဟူ၍ပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ လူတုိင္းကို အကူအညီေပးျခင္းသည္ ေကာင္းသည္မဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းကေတာ့ လူတုိင္းသည္ အသင့္ အတြက္ ေကာင္းသည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္ ထိုအခ်ိန္တြင္ အသင္သည္ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ ျဖစ္သာ ထိုသူကို ဆက္ဆံပါ။ အသင့္ကို အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ၾကည့္ေနပါသည္။ အသင့္၏ ေကာင္းေသာ စိတ္ဓါတ္၊ မွန္ကန္ေသာ စိတ္ဓါတ္၊ ရုိးသားေသာစိတ္ဓါတ္ကို အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ေကာင္းစြာသိသည့္အတြက္ အသင္စိတ္ပူရန္မရွိပါ။ အသင္သည္ စိတ္ရင္းေကာင္းျဖစ္သာ ကူညီေစာင္မပါေလ။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ အသင့္ကို ေကာင္းသည့္အက်ဳိး ေပးသနားမည္သာျဖစ္ပါသည္။
မေကာင္းမႈမွ အသိတရားရလာကာ ေကာင္းမႈလုပ္ငန္းမ်ားဖက္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္လာသူမ်ား ကို အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ အလြန္ပင္ ႏွစ္သက္ပါသည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ ေကာင္းမႈအလုပ္ဟူသည္ အဆံုးတြင္ အႏုိင္ရရွိသည္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ လာရွိသည္မွာ အသင့္ကုိ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ ၾကင္နာသနားသလို အျခားသူမ်ားကိုလည္း ၾကင္နာမႈေပးၾကေလာ့၊ (အလ္ ကဆာစ္ ၂၈း၇၇)။
No comments:
Post a Comment